Nosework to szukanie/wywęszenie przez psa schowanej, znanej próbki zapachowej. W treningu występuje kilka elementów, których należy psa nauczyć. Niezwykle istotna jest pozycja startowa w nosework.

Pozycja startowa w nosework

Pierwszym z nich jest pozycja startowa. Na początku powinien być wprowadzony schemat, aby psu niedoświadczonemu ułatwić zrozumienie, co ma teraz robić, w co się bawi. Może on wyglądać następująco: pies siada zawsze po tej samej stronie, albo między nogami człowieka. Można dołączyć do tego jakiś charakterystyczny element, który będzie występował tylko wtedy np. szelki albo chustka założona na szyję.

Należy zwrócić szczególną uwagę na własne ruchy ciała. Jeśli wyciągamy rękę wskazując kierunek, albo przytrzymujemy psa za obrożę czy klatkę piersiową to powinny być zawsze takie same. Dodatkowo dobrze jest, żeby pies na starcie skupiony był na „ringu”, miejscu do przeszukiwania. Co to oznacza?

Głównie chodzi o to, by pies nie skupiał się na przewodniku, a nos kierował już w tym momencie w stronę schowanej próbki. To dla niektórych psów może być nowość, szczególnie tych, które do tej pory szkolone były na posłuszeństwo. One zadanie mają trochę utrudnione. Dlatego dobrze jest, aby pozycja startowa w nosework różniła się od schematów wykorzystywanych w innych ćwiczeniach. W tym celu również dobrze jest, gdy przewodnik w momencie startu ma skierowany wzrok w stronę „ringu”. Poza tym to również dla psa może być pomocną wskazówką.

Komendy

To samo tyczy się wydawanych komend, zarówno werbalnych, jak i niewerbalnych. Jeśli przed komendą właściwą, używaną tylko do szukania zapachu, mamy zwyczaj mówić imię psa to zawsze powinno ono występować.

Zawsze schemat?

Schemat w pozycji startowej, w procesie nauki, jest niezbędny. Na pewno jest bardzo pomocny dla psa. Nosework można ćwiczyć wszędzie: w domu, w ogródku, w garażu, w lesie, w mieście na wsi  . Oprócz tego do przeszukania mogą być różne elementy środowiska np. pojazd, kilka przedmiotów w trawie, pomieszczenie. Jak widzimy różnorodne środowiska nie niosą psu żadnej informacji. Dlatego tak ważny jest schemat startu.

Jednak w miarę zdobywania doświadczenia przez psa można go stopniowo modyfikować i eliminować poszczególne elementy, a nawet zmieniać cały układ. Ważne jest przy tym, aby jeden sygnał werbalny bądź niewerbalny był niezmienny i dobrze wcześniej utrwalony. Wtedy inne można zmieniać, podobnie jak to się dzieje przy nauce innych komend. Choćby przy nauce siadania, najpierw ruch ręki powinien być wyraźny, a w procesie nauki jest on stopniowo „skracany”, na koniec wystarczy np. tylko ruch dłonią. Najpierw pies siada przed przewodnikiem lub obok, później w różnych innych sytuacjach i okolicznościach środowiskowych. Proces ten nazywamy generalizacją. Niezmienny jednak pozostaje cały czas jeden sygnał wysyłany przez przewodnika.

Nasuwa się pytanie: po co zmieniać pozycję startową?
Dzięki nauce różnych form startu istnieje możliwość informowania psa nie tylko w co będzie się bawił, ale również jak. To czy do przeszukania jest mały obszar czy duży. Czy to praca od samego startu czy w większej odległości. Daje to możliwość przewodnikowi pokazania, czy pies ma pracować samodzielnie czy w ścisłej współpracy z nim. Dzięki temu można pokazać również dokładny obszar do przeszukania.

Jak widać już sama pozycja startowa w noseworku nie dość, że może spełniać funkcję informacyjną to dodatkowo uczy współpracy i zrozumienia między psem a przewodnikiem. Jak z tego korzystać pokazujemy między innymi w WoGa Nosework.